معنی بی قول - جستجوی لغت در جدول جو

بی قول

لغت نامه دهخدا

بی خال

(دخترانه)

بی نشان (نگارش کردی: بخا)

فرهنگ نامهای ایرانی

بی پول

تهی دست، تنگدست، آنکه پول ندارد، بدون گرفتن پول، مفت

فرهنگ فارسی عمید

بی قولی

(قَ / قُو)

بی اعتباری. بی اعتمادی در گفتار. (ناظم الاطباء). بدعهدی. بدقولی. خلف عهد. (یادداشت مؤلف). رجوع به قول شود، کنایه از ناداری منصب و مقام و مال و منال است:
چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه من است
زمین بساط و در و دشت بارگاه من است.
حافظ.
رجوع به کله شود

بی اعتباری. بی اعتمادی در گفتار. (ناظم الاطباء). بدعهدی. بدقولی. خلف عهد. (یادداشت مؤلف). رجوع به قول شود، کنایه از ناداری منصب و مقام و مال و منال است:
چه غم ز بی کلهی کآسمان کلاه من است
زمین بساط و در و دشت بارگاه من است.
حافظ.
رجوع به کُله شود

لغت نامه دهخدا

بی قوت

(قُوْ وَ)

مرکّب از: بی + قوّت، بی زور. ضعیف: این شتر قوی لاغر است وبی قوت. (انیس الطالبین ص 202)، و رجوع به قوت شود، فقر و ناداری بیش از حد.
- امثال:
ازبی کفنی زنده ایم. رجوع به کفن شود

لغت نامه دهخدا

بی قوت

مرکّب از: بی + قوت، بی غذا، بی خوراک

لغت نامه دهخدا

بی پول

تهیدست، بی چیز، که پول ندارد

لغت نامه دهخدا

بی قال

مرکّب از: بی + قال، بی سخن و بی گفتار، (ناظم الاطباء)، خاموش و گنگ، (آنندراج)، ساکت

لغت نامه دهخدا